គ្រប់កែវភ្នែកទាំងអស់ដែលបានសម្លឹងមើលទៅចំសាលារៀនគ្រប់ភូមិសិក្សានោះគឺចង់ឃើញគុណភាពរបស់សិស្សទៅតាមកម្រិតនៃការសិក្សា។ប៉ុន្តែចំពោះគុណភាពនៃការរៀនរបស់សិស្សនោះក៏បានទាក់ទងជាប្រចាំដែលមិនអាចកាត់ផ្ដាច់បាននោះគឺគុណភាពនៃការបង្រៀនរបស់គ្រូពិតប្រាកដ។ ទន្ទឹមនេះផងដែរក៏គេសង្កេតឃើញសិស្សឆ្លាតវាងវៃបានជ្រើសរើសរកសាលារៀនល្អដើម្បីបានរៀននិងបំប៉ននូវចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនក្នុងបំណងរកគ្រូបង្រៀនល្អប្រកបដោយគុណភាពតែម្តង។ ព្រោះគុណភាពនេះហើយដែលជារបស់យើងទាំងអស់គ្នា។
ចំពោះទឹកចិត្តនិងការយល់ឃើញរបស់សិស្ស ឬយុវជនម្នាក់ៗតែងយល់យ៉ាងឥតងាករេថាគុណភាពនៃចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនវាកើតមានឡើងនោះវាអាស្រ័យទៅលើការបង្រៀនរបស់គ្រូពោលគឺបើការបង្រៀនរបស់គ្រូមានគុណភាព និងមានប្រសិទ្ធភាពនោះទើបធ្វើឲ្យការសិក្សាត្រងត្រាប់របស់ខ្លួនមានគុណភាពនិងមានប្រសិទ្ធភាពផងដែរ។ គេតែងយល់បន្តទៀតថា ទោះជាសិស្សមានប្រាជ្ញាវាងវៃយ៉ាងណាក៏ដោយបើគេរៀនជាមួយគ្រូមិនល្អ ឬគ្រូបង្រៀនដែលខ្វះបទពិសោធន៍នោះក៏បណ្តាលឲ្យរូបគេរៀនមិនទទួលបាននូវគុណភាពដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញបើរូបគេ(សិស្ស)បានចូលរៀនជាមួយគ្រូបង្រៀនល្អដែលគាត់មានបទពិសោធន៍ច្រើននោះគឺនឹងនាំមកនូវការសិក្សាប្រកបដោយគុណភាពជាមិនខាន។ ដូចនេះបញ្ហាគុណភាពដែលមជ្ឈដ្ឋានទូទៅចង់បាននោះវាស្ថិតនៅលើការបង្រៀនរបស់គ្រូតែម្តង។ បានសេចក្តីថា ទាំងសិស្សរៀនមានគុណភាពនិងទាំងសិស្សរៀនគ្មានគុណភាពវាចំណុះនៅលើគ្រូបង្រៀនទាំងស្រុង។ គេបាននិយាយបន្តទៀតថា ចំពោះសិសុ្សរៀនពូកែឬការរៀនមានគុណភាពនោះវាជាគុណសម្បត្តិដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់គ្រូបង្រៀន។ ប៉ុន្តែបើសិស្សរៀនមិនចេះឬហៅថា គ្មានគុណភាពនោះវាជាគុណវិបត្តិរបស់គ្រូបង្រៀនដែលមិនអាចប្រកែកបានដូចពាក្យចាស់ពោលថា "ស្តោះដាក់លើទ្រូងឯង"មែនហើយ។
កត្តាដែលបណ្តាលឲ្យការសិក្សារបស់សិស្សប្រកបដោយគុណភាពដែរនោះគឺមកពីសិស្សផ្ទាល់ខ្លួនតែម្តង។ ដូចសុភាសិតបុរាណពោលថា "ចេះមកពីរៀន មានមកពីរក"។ គេថា បើសិស្សមានការភ្ញាក់រលឹកដោយខ្លួនឯងហើយខំប្រឹងរៀននោះត្រូវតែឆាប់ចេះចាំនិងមានភាពស្ទាត់ជំនាញ។ នេះហើយដែលជាគុណភាពនិងប្រសិទ្ធភាពនៃការសិក្សារបស់សិស្ស។ ព្រោះទោះបីជាសាលារៀនមានគ្រូបង្រៀនល្អៗពោរពេញទៅដោយបទពិសោធន៍ច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ បើសិស្សខ្លួនឯងមិនខំប្រឹងរៀនឬមិនយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការរៀននិងមិនស្រឡាញ់ជាប់ចិត្តនឹងការរៀនទេនោះក៏រៀនមិនចូលដែរ។នេះហើយដែលគេបានទម្លាក់កំហុសទៅលើសិស្សដែលរៀនសូត្រមិនមានគុណភាពនោះ។
ដូចនេះគេរកឃើញថា បញ្ហាគុណភាពនៃការសិក្សាវាមានការទាក់ទងរវាងគ្រូនឹងសិស្សដែលជាបញ្ហាចម្បងឬជាបញ្ហាគន្លឹះសម្រាប់លើកយកទៅដោះស្រាយដើម្បីបំពេញបំណងទាំងអស់គ្នា។ កន្លងមកគេធ្លាប់បានឮនិងបានឃើញពាក្យស្លោកមួយឃ្លាពោលថា "ការសិក្សាជាភារកិច្ចទាំងអស់គ្នា" គឺមានន័យថា ការសិក្សាជារបស់ជាតិ ព្រោះជាតិកើតឡើងដោយសមាជិកក្នុងសង្គមទាំងអស់គ្នា។ ជាក់ស្តែងចំពោះសិស្សខ្លួនឯងក៏មានបំណងចង់ចេះចង់ដឹងនិងមានគុណភាពព្រមទាំងមានលទ្ធភាពក្នុងការប្រឡងជាប់។ ឯមាតាបិតានិងអ្នកអាណាព្យាបាលក៏ចង់ឲ្យកូនចៅបានចេះដឹងនិងមានគុណភាពបានប្រឡងជាប់។ រីឯខាងសាលារៀនទាំងគ្រូបង្រៀននិងទាំងថ្នាក់គ្រប់គ្រងគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ក៏ចង់ឲ្យសិស្សបានប្រឡងជាប់និងមានគុណភាពដែរ។ ចំណែកឯមជ្ឈដ្ឋានសាធារណៈឬសង្គមទាំងមូលចង់ឲ្យទង្វើឬជាស្នាដៃផលិតសម្រាប់ប្រើប្រាស់ជាតម្រូវការទីផ្សារបានប្រកបដោយគុណភាពល្អ។
និយាយរួមកែវភ្នែកសង្គមទាំងអស់តែងចង់ឲ្យការសិក្សារបស់សិស្សបានប្រកបដោយគុណភាពហើយដែលគេរំពឹងគិតដល់ការបង្រៀននិងការរៀននៅក្នុងសាលារៀនទាំងមូលតែម្តង។ ដូចនេះភារកិច្ចដ៏ប្រសើរហើយដែលគេចង់បានគ្រប់គ្នានេះវាមូលទៅលើគ្រូបង្រៀននិងសិស្សតែម្តង។ យ៉ាងនេះហើយទើបគេរំពឹងគិតថា បើគ្រប់សាលារៀនទាំងអស់ និងការបង្រៀននិងរៀនមានការកែលម្អឲ្យបានប្រសើរនោះទើបរកឃើញគុណភាពគឺទាំងគុណភាពនៃការបង្រៀនផងនិងទាំងគុណភាពនៃការរៀនផង។ ប៉ុន្តែចំណុចដែលមានការកែលម្អយ៉ាងណានោះវាអាស្រ័យនៅលើការប្រជុំបច្ចេកទេសរបស់គ្រូបង្រៀនតាមសាលារៀននីមួយៗទេតើ!....៕